Иш берувчи ва ходим ўртасидаги меҳнат муносабатлари қоида тариқасида томонларнинг ўзаро эркин ташаббуслари билан пайдо бўлади. Чунки ишни эркин танлаш ҳар бир фуқаронинг конституциявий ҳуқуқидир (Конституциянинг 37-моддаси). Бу тамойил МКнинг 16, 57, 58-моддаларида ҳам ўз ифодасини топган. Бунга кўра ходимга нисбатан мансабдорлик ва моддий жавобгарлик юклатилган лавозимларда ишлаш ҳуқуқидан маҳрум қилиш тўғрисидаги суд ҳуқми кучга кирган бўлса ҳам, фикримизча, ходим у билан МКнинг 106-моддаси 3-бандига кўра меҳнат шартномаси бекор қилингунга қадар ўз хоҳиши билан ишдан ҳақиқатдан ҳам бўшамоқчи бўлса иш берувчи ушбу ташаббусни қабул қилмасликка ваколати йўқ.

Бу ҳолатда икки ҳафталик огоҳлантириш муддати томонларнинг ўзаро келишувига асосан қисқартирилиши ҳам мумкин (МКнинг 99-моддаси иккинчи қисми).

Аммо шундай ҳолатда иш берувчи ходимни “ўз хоҳишига кўра” ишдан бўшаш тўғрисидаги аризасини ёзишга мажбурлаган бўлса ва меҳнат шартномани МКнинг 106-моддаси 3-бандига асосан меҳнат шартномасини бекор қилмасдан МКнинг 99-моддаси билан тугатган бўлса, бунда фуқаронинг ҳуқуқлари бузилганлиги аниқ. Чунки, суд ҳуқми кейинчалик кассация ёки назорат тартибида бекор қилинса ходим ЖПКнинг 7-бўлимига мувофиқ реабилитация қилинишига тўсқинлик яратади. Лекин ушбу холатни исботлаш учун ваколатли органларга аниқ далилларни тақдим этиш зарур.

Шуни алоҳида таъкидлаш жоизки, амнистия акти бўйича жазодан озод қилинган шахслар реабилитация қилинмайдилар.